(verslag door Hans)

Ons hotelletje in Passo Tonale valt weer super mee. De baas en bazin zijn super vriendelijk, allé dat klinkt zo in de enige taal die ze spreken hier: Italiaans. Ze doen onze was, onze fietsen mogen veilig in de garage naast zijn auto staan, er is water om ze te poetsen en er is een gezellig barretje met gin-tonic (dat recept werkte op dag 3 ook…)!
Pascal heeft voor ons gereserveerd om 9h in het restaurant van het hotel. Op de kaart staat steak frit. Was dat smullen! En ze hebben mosterd. Ik smacht al een week naar een vettige worst met mosterd. Die worst vonden we dan weer bij het uitgebreide ontbijt buffet, waar ook de roereitjes met zout spek lekker binnen gaan.
We mogen hier 2 dagen blijven in dit hotel. Dat valt mee.
Vanochtend nog even stoppen bij de mobilhome van de ouders van Pascal en dan met de fiets naar beneden lang een prachtige afdaling tot aan de start in Ponte di Legno.
Op papier lijkt het een makkelijk ritje vandaag, slechts 49km en iets minder dan 2000 hoogtemeters. De organisatie zal iedereen wat willen lateren recupereren na de hectische rit van gisteren.
De start begint met een mooie helling van 7-8% op asfalt. Deze keer goed geslapen, buiten een stamp van Yves rond een uur of 2 vannacht geen gesnurk en direct geven we goed gas. We zien aan de teams rondom ons dat we goed bezig zijn. De eerste bevoorrading is al na 11km. Snel iets nemen en verder. We are on a mission… Dan sturen ze ons natuurlijk weer een padje in waar de stijgingspercentages onregelmatig zijn en oplopen. Maar na de top volgt een wondermooie single track met zicht op de gletsjers zoals de organisatie ons had beloofd. Een lange afdaling met hier en daar nog een molshoop. Maar opletten om niet te veel rond te kijken, want het padje is smal en rechts gaat het diep naar beneden. Focus 100% op het pad is key!
Op weg naar de tweede bevoorrading halen we nog steeds concurrenten in. We zitten in een goede flow. Hier nemen we wat meer energie, want er zit nog een klimmetje van 500 hoogtemeters in de finale.
Maar dan worden we plots opgehouden door de organisatie. We horen een helikopter boven onze hoofden. Een ongeluk en men moet evacueren. Na een dik half uur mogen we verder. Iedereen die we hadden achtergelaten is weer aangesloten en de koers start opnieuw.
De laatste klim begint steil en iedereen wil tijd goedmaken. Vooral de mixed teams (man-vrouw) gebruiken hun gekende tactiek, de man geeft gas en de vrouw grijpt de trui van de man vanachter en bengelt mee naar boven. Maar op de echt steile stukjes moeten de sheila’s er toch af.
Er volgt nog een technische afdaling naar Val di Sole en we komen zonder veel cartouches te hebben verschoten binnen. In onze categorie toch nog een plaatsje gewonnen en algemeen staan we nu op plaats 211. Niet slecht.
We moeten wachten op de shuttlebus naar het hotel en doen ons te goed aan een lekker coupje Italiaanse gelatti en een cappuccino. Vanavond vroeg slapen want morgen staat er opnieuw een pittige rit op het programma.