Het gaat alsmaar bergop (door Luc Blyaert)

IMG_7130Vanuit de tuin van Eden in Corte opnieuw de twee bergjes op die we gisteren afsjeesden. Dit is de dag van de Oost-Vlamingen! Geen toeval dat we aan een kappeletje aankomen na zowat 30km. Kruishoutemse Chris was er duidelijk weer bovenop: ‘Het niveau bij de Ritsers gaat altijd brergop’.

Maar dat was nog niets vergeleken met wat ons nog te wachten stond: de col di Bigorno. Een terp die ons van 200 meter in verscheidene liften naar bijna 900 meter loodst. De vermoeidheid begint te knagen. Koeien langs de kant van de weg. Het is opnieuw klefferen, en warm, meer dan 25 graden. In Herentals is het nog herfst.

Neem wat water, het is nog ver, zegt Lange Jan wiens gat vandaag te open ligt om op het zadel te liggen. Vermoedelijk te diep geweest om kopman Hans er de vierde dag door te halen. Wat later, iets na de middag, stoppen we echter aan een erg zonnig terrasje bij een alochtoonse barman die duidelijk last had van inteelt of alcohol-hersenerosie. Een van de stamgasten waggelt al naar huis.

Nog 300 hoogtemeters. Der Rudi en Frederique nemen een traditioneel creatieve voorsprong. Eens te meer blijkt: gelijk wie ik voorbij rijd, die vind altijd plots zijn tweede adem. Zo ook Rudi die me op het vel zit tot boven. Wat later stoppen we in een gezellige bar met een rondborstige jonge deerne waar menig Ritser een drankje besteld, individueel deze keer.

Nog 36km bergaf deze keer, zogezegd. Sommigen beginnen te hallucineren en zien dikke zwijnen langs de weg. De Oost-Vlamingen vlammen als weleer en maken de klus af in iets meer dan een uur. Maar ze missen dan wel een alleraardig terrasje in Saint-Florence, waar we samen een glas drinken op de laatste lange tocht. Dat glas trekken we door tot het hotel La Palma en het tegenoverliggende resto Le Rond Point waar de pasta stilaan onze oren uitschiet. Het laatste avondmaal allemaal samen. Morgenavond zitten we opnieuw op de boot richting Marseille en den Belgique. Nog es dank aan de organisatoren en assisten van deze onvergetelijke tocht, zeker ook aan Wim en Geert. Diepe buiging voor al jullie tijd en inzet. Morgen naar Bastia voor de eerste rit van de Tour de France.

Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink .

Een reactie op Het gaat alsmaar bergop (door Luc Blyaert)

  1. lucdup zegt:

    Zoals altijd is het genieten van Luc zijn verhalen!

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s