Vanuit Calvi naar Corte, meteen een cartouche op de Monte Maggiore of was het de Col de Salvi (509m), pieken tot 14 procent. Hans even verder op zijn elan maar zijn gloriedag is duidelijk voorbij. Top drie Bert Belgacom, Charel Mont Blanc en Kenny Yihaa. Kruishoutemse Chris loodst/duwt me naar boven voorbij de meeste favorieten maar een tocht achter de lokale bus rijdt me lek. We vliegen tegen (opnieuw) een rotvaart naar beneden op een bijzonder slechte baan achter onze Chris. Een heerlijk terrasje in Belgodere (welverdorie, zegt den Bert). Sommige onder de ritsers maken een creatieve doorstart. Op de Monte de Casella (405m) der Rudi was eerste, op Bert en Charel na. Ze gunnen hem niks. Heel den dag op kop…

Wel verdorie, wie heeft er het vuur in hun gat geschoten? Die mannen gaan opnieuw tegen 60km/u naar beneden. Regelmatig wat luie koeien langs de weg. Tot er een brandweerwagen, de locale sapeurs, naar boven rijdt, en nogal wat ritsers al hun stuurbehendigheid moeten aanwenden (Dirk, Paul…) den bibber op het lijf tot in het dorp waar we de nodige broodjes binnen werken in Ponte a Leccia. In Discobar Collona: weinig discobar, werpt de Wim terecht op, buiten een nat worstje, zegt de Paul

Het groepsgevoel ontbreekt vandaag totaal, al die Einzelgangers gaan hun eigen weg. Col de San Colombano, een aardige terp van 12km. Der Rudi en Frederique vertrekken EVEN op voorhand en komen warempel als eerste boven. Het volk juicht in extase. Nog een dikke 15km te wielen naar Corte, 6km bergaf en na de brug naar rechts. Een handvol ritsers zit vol adrenaline en sjeest rechtdoor. Ze trekken zich op aan de zoemende Honda van de Michael die als een waar windscherm nogal wat ritserkes vootrekt. De paljassen.

Om dan de laatst bergtocht naar Corte aan te vangen, langs de Bocca d’Ominanda, geen zware kleffer. Iedereen content als we door Corte rijden, hoeveel leuke dames op alle terrasjes? Iedereen zet een tandje hoger. Wat een teleurstelling als blijkt dat we een kilometer verder moeten, naar de Jardins de la Glacière, maar dit is een heerlijk hotel met een jacouzi op 30 graden en en een bergriviertje waar menigeen met een klein koud pietje uit komt.

De avond wordt afgesloten met een forel en verhitte discussies over welke weg we nu precies afgelegd hebben. Het geheugen vervaagt. Deze nieuwsbrief benadert de waarheid.