Als den Hans zegt dat het altijd bergaf is, fietser pas op uw benen! Er stond 155 km en zo’n 2.500 hoogtemeters op het programma van de derde Ritsersrit. Paul had een dagje congé genomen en verzorgde welwillend de was van onze fietspakjes. Wij vertrokken met elf, op weg naar Saint-Felicien, waar Mark ons verlaat want last van zijn rug (het houdt ‘m niet tegen om alsnog 108km te rijden vandaag). En toen waren we opnieuw met tien. Voor de tweede keer de Col du Buisson op, tenminste, langs dezelfde kant. Chris den Hollander eet eerst met Bert nog een lokale caillette. Die vliegen vervolgens de helling op. Charel en Kenny zijn eerst boven, samen met Chris Kruis.

Kim en prof Luc vechten onderling een duel uit, niet het laatste van de dag. Boven op de kam neemt warempel kamergenoot en benjamin Frederique de leiding. En hoe! Hij geeft er een lap op en iedereen kreunt in zijn wiel. We dalen naar Lalouvesc. Hoewel dalen, eerst nog langs de Col du Faux. Geen friet deze keer, wel een sandwich met jambon en geitenkaas in de plaatselijke Salon du Thé. Den Hollander steelt de show als hij achter de toog een pleidooi houdt voor meer vrouwentoiletten. De waardin is niet boos, integendeel, ze neemt er een fotootje van. Den Bert, pasgetrouwd, zingt al enkele dagen het reggaeliedje: Ca ne pousse pas. Iemand een idee wat hij daarmee bedoelt?

Vanaf nu is het allemaal bergaf, zegt den Hans. Het verbaast ons want we moeten nog 1.500 hoogtemeters overwinnen. Eerst de Rayon klim en vervolgens de Malleval. Het daalt nu toch regelmatig, maar eerst is er nog de col de Nonieres. Gemiddeld 5,6 procent. Dat doet zeer na 110km.

Het is nog niet afgelopen. We moeten nog ‘La Mure’ over. En dan weet je het wel. Bert, Chris & Chris trekken er op uit. Wij blijven bij trekker Kenny, Charel, Kim en prof Luc die zich regelmatig rechtzet en een tiental meter pakt, om vervolgens toch zelf gepakt te worden. We moeten een klein baantje omlaag. De berggeiten zijn rechtdoorgereden. Chris Kruis draait terug, tevergeefs. Wij zijn al teruggedraaid. Chris, zonder gps en zonder gsm, zal vandaag 180km bollen. ‘Hij kan daar tegen, grapt nonkel Frans die net in het hotel is toegekomen.  Het regent nu volop. Een klein baantje leidt ons verder. We worden bijna omver gereden door een plaatselijke onverlaat in een aftandse wagen. Nog is het niet gedaan. Nog één helling, de remonté des Etroits. Kim zucht. Waar hebben we het aan verdiend? Binnenbollen in Tain L’Hermitage. Afgepeigerd. De dames vinden dat ik er wat grauw uitzie. Ik alleen?