Vrijdagnacht 1u, op het 4de verdiep van het hotel in Granada, een laatste glas en we trekken met acht ritsers naar de kamer van Karel om een ‘Lang zal hij leven’ te zingen. De inslaper deed z’n werk. De volgende dag weet de 53-jarige Karel nauwelijks nog wat er gebeurd is. 20 uur later wordt hij gevierd met taart en vuurwerk in het hotel in Malaga. Tussenin onze laatste dag van een geweldige week in de zuidelijkste regio van Spanje.
 

Dat het geen ‘walk in the park’ zou worden wisten we. De laatste rit voorspelde zowat 150km en ruim 2.000 hoogtemeters. We rijden Granada uit zoals we er ingereden zijn. En nu betekent dat dus bergop. Sabin, die op donderdag samen met Rudi nog op de Pico gereden was, voelt zich niet zo lekker en besluit wijselijk om na zo’n 30km te stoppen. Wat Sabin hier bij elkaar gefietst heeft is wonderbaarlijk. Ook Maritza trouwens die vandaag heel de rit meebolt. Chapeau voor twee straffe madammen.

Met temperaturen tussen de 25 en de 35 graden wordt het vandaag ook erg warm, maar ook fantastisch mooi. De parcoursbouwers hebben bijzonder hun best gedaan. Ruwe bergflanken en mooi autoluwe wegen op deze ‘Sint-Paulus’ naamdag. Paul zelf maakt er na de middag een solotocht van, weigert in te stappen in de wagen van Jef, wordt wel begeleid door diezelfde Jef en rijdt dus ook wat verkeerd. Paul zal enkele kilometers meer op de teller hebben.

Er zitten er duidelijk nog enkelen met goede benen. De Frederic, die traditioneel elke dag beter wordt, klimt met gemak. Ook de 1 maand oudere Kim zit nog sterk in het zadel. Willy en Rudi Tegen doen het ook helemaal niet slecht. Het golft echter behoorlijk en het is voor geen meter plat. Zelfs al lijken we te dalen, dan nog gaan we 2 procent omhoog. De laatste 25km is het gelukkig bergaf. Alleen in Malaga zelf is het wat gereuzel tussen GPS-leiders Hans en Rudi. We passeren minstens 50 rode lichten, waarvan er zo’n 40 ook op rood staan. Maar als we dan toch in het hotel aankomen, is er cava en schuimwijn. Paul Van Gestel kwijt zich als de beste ober van deze taak. In no-time is iedereen ook bijzonder licht in het hoofd. We lachen tot zowat iedereen een voor een in slaap valt in de zetel. Het was een wondermooie bijzonder geslaagde week. Bedankt iedereen voor de fantastische tijd samen, zowel op de fiets als ernaast. Het is een van de beste edities geworden. Tot volgend jaar, in Italië?