(verslag door Hans)

Na een gin-tonic, een hefe-weizen en een last minute pizza gisterenavond bleven de oogjes niet lang meer open. Goede recup! Het ontbijt in het hotel was weer super, 6h op (we zijn het gewoon ondertussen) en veel calorietjes stapelen. Een vriendelijke madam van het hotel leidt de aanval op het buffet van een 50-tal bikers in goede banen.
De rit van vandaag kondigde zich (volgens mij) gemakkelijk aan. Op zicht dan toch. Enkel een klein stukje kletter-steig was voorspeld. Uiteindelijk bleek dat 1,5 km te zijn… en niet het enige stukje waar de fiets moest geduwd worden.
Bij de start werden onze kompanen Bert en Pascal uit de C-box gepikt. Zij mochten omwille van hun goede tijd gisteren naar de B-box. Dat voorspelt!
De start was indrukwekkend. Een lange en kleurrijke sliert bikers dalen af door de hoofdstraat van Livigno richting de klim naar Carosello tot 3000m! We beginnen redelijk snel aan de klim van 1400 hoogtemeters die kalmpjes start met stijgingspercentages tussen de 6-9%. Mijn fiets begint plots weer hevig te kraken en pas na anderhalf uur stopt het weer. Straks aan de aankomst naar de mensen van de fiets service, allemaal inbegrepen in de organisatie. Knap.
Na de top volgt een lange, maar ongelooflijk mooie downhill met kronkels, bochtjes en bultjes. Eerst de Coast to Coast sector, dan de Costaccia en als afsluiter de Rollercoaster. Genieten!
De tweede klim leek simpeler dan hij was. Met enkel stukjes tot 27%. Stappen dus. Het (mixed) team met de “blauwe trui en witte streep” zit al voor de derde dag in onze buurt. Hij heeft super kuiten en rijdt steeds tot op elk topje, komt dan teruggelopen om vervolgens zijn vrouwelijke partner te duwen tot boven of op de wandelstukken haar fiets te duwen. Die zijn puntenbak zit gegarandeerd vol na deze week… 😉
De laatste klim van de dag is een lopertje, met af en toe een steiler stukje. We zitten in het wiel van de “roze brigade” (we geven onze concurrenten bij-naampjes) die ons de voorbije dagen steeds net voor was. Maar Yves pakt over en rijdt de eerste roze eraf. Ik rijd op een dikke 100m achterop met de tweede roze in mijn wiel die uiteindelijk ook moet lossen. Dan volle vaart naar beneden Bormio binnen waar in het Bike-Transalp-dorp onze inmiddels bekende Bittburger Radler 0,0% wacht, evenals de ouders van Pascal. Er is een Magura fabrieksstand en Yves wil nu eens weten of zijn remmen goed ge-bleed zijn. Op 10’ is zijn fiets gereviseerd, nieuw remblokjes en al inbegrepen. Allemaal voor niks.
Nog 1,5km bollen naar ons Italiaans ***-hotelletje waar de vriendelijke baas mijn loodzware bagagetas naar boven draagt. “You look tired…” hmmm…
Na de dagelijkse pasta party van de organisatie smullen we in het hotel nog van enkele borden goed gezouten goulash en ossenstaartsoep. En morgen gezond weer op!
Enkel den Yves zijn achterste ziet er wat minder uit. Hij had net voor de Transalp een nieuw zadel gestoken. Beginnersfout zegt Bertje.