Wat zich aandiende als een rustig dagje rond peddelen draaide uiteraard anders uit. Vertrek uit Bolzano met Paul uit de Turnhoutse lampenfabriek en primeur als wegkapitein want den Hans nam nog een snipperdag. Chris El Sympatico had zijn poep behoorlijk ingesmeerd met talk wat regelmatig een wolkje opleverde boven het zadel. Ikzelf had gedroomd dat Philippe, onze heup- en kniespecialist mij bedroog met mijn vrouwtje, waardoor ik hem toch ook wat beter in het oog begon te houden. En een vlakke rit zou het niet worden. Alleen al vanuit Bolzona was het langs het mooie fietspad 300 hoogtemeters bergop. Maar wat later, een wondermooi pad door de wijnranken van de Dolomieten. Het is onwaarschijnlijk prachtig en genieten alom.

Wat een heuvel leek bij de briefing, bleek plots een forse beklimming van 15km richting Cavalese. Bij één van de vele rode ‘werklichten’ wacht de grupetto niet op de tragere jongens en dus trekken Broodje Paul, jonge snaak Frederik en ik verder genoodzaakt ons plan en bollen we rustig verder naar Perdazze. Halfweg laat Paul ons toch gaan en zo goed en kwaad als het kan volg ik onze snaak naar boven. Inmiddels waren onze begeleiders al enigszins verontrust komen kijken op de moto. Boven zit iedereen rustig op een banaantje te sabbelen. Het podium was voor Jan, Chris en Kenny. We dalen met de snelbus, op gang getrokken door Charel, richting een mooi pleintje in Perdazze waar ons heerlijk brood, schinkel en meloen te wachten staat. De Charel legt zich languit op de bank en meteen komen de gewezen schonen van het dorp langs hem zitten. Eens Charel opstaat, zijn ze plots verdwenen. Mysterio. De grupetto zet zich op gang voor de klim naar de San Pelegrino. Ik laat hem links liggen en wacht op Paul die warempel al 2 minuten later het dorpje binnenstuift. Samen bollen we naar de eindbestemming in Canazei, één van de beschermde plekjes van het Unesco Werelderfgoed. Het is hier ongemeen mooi tussen de bergen en het fietspad is werkelijk adembenemend. Paul laat zelfs 2 keer een dame in rode jurk passeren om te genieten van het landschap. Samen hebben we 95km en 1700 hoogtemeters afgelegd.

Intussen op de San Pelegrino komt Der Rudi als eerste aan. Hij was dan ook een half uur vroeger vertrokken dan de rest. Het water stond hem duidelijk aan de lippen. Chris was deze keer tweede en Kenny haalde het in de spurt van Lange Jan. Zonnig en warme dag trouwens van meer dan 20 graden. Het avondeten in het 3sterren Tirol hotel dat speciaal voor ons open gedaan heeft, is werkelijk bijzonder lekker. Het glas wijn dat ik hier tijdens het typen van het verslag meekreeg, is jammer genoeg azijn. Blijkbaar is het toch al enige tijd geleden dat dit hotel nog open was voor de skivakanties.

Anyway, morgen de Koninginnerit met 5 cols en 3400 hoogtemeters. Gaan er lijken vallen?