Halfnegen en Hans fluit de Ronda de Andalucia 2016 op gang. 18 Ritsers bollen Malaga uit maar al na 45 minuten worden we opgeschrikt door wat op een
aanslag lijkt. Een bommetje in het peloton. Karel heeft een forse klapband. Paul H. en uiteraard Mark zien in de ruime spleet in de band meteen andere wonderen. A dirty mind is a joy forever. Omdat er meerdere Pauls zijn zullen we hem dus Joy Paul noemen.

In een recordtijd weet Karel de band te herstellen met een ander bommetje. Doet me eraan denken dat Luc (ex-sandaal) op de luchthaven wat problemen had met de security omdat hij enkele gelijkaardige bommetjes in zijn bagage mee had. ‘Ach ja, die bommetjes’. Omdat er meerdere Luc-cen zijn zullen we hem dus Luc Bommetje noemen.

Een gemeen prachtige streek hier, grootse landschappen, machtige bergstructuren, waaronder de klim naar El Cortal. Die is echt gemeen, met enkele kilometers van 10 tot 14 procent, terwijl de zon ongenadig toeslaat met zowat 32 graden. Het zweet en zout gutst onderuit de helm. De snelle jongens, Bert, Chris, Luc Bommetje en Karel trekken er meteen van door. Kenny blijft bij ons, bij Kim en mij. C’est bon pour le moral. Ik kleffer achter K2 (Kenny en Kim) naar boven, maar moet regelmatig lossen. K2 wacht gelukkig af en toe. Een lange fijne bergaf wacht ons tot in het cafeetje van Antequera.

Daar zijn we amper vertrokken of er is een nieuwe aanslag. Een klapband deze keer van Paul. We moeten nog een kleine 30km tot de lunch. Dat fietst vlot, tot we Paul alweer lek rijdt. Een grote groep Ritsers kiest al het hazenpad op weg naar Campillos. In sneltreinvaart proberen we hen tevergeefs bij te benen. In Campillos heeft Leo Cafetaria Roma ingepalmd. Iedereen gooit zich met gringa op brood, kaas en salami die Leo in Malaga had buit gemaakt van de plaatselijke bakker. Die kon meteen zijn zaak sluiten wegens uitverkocht.

In Campillos blijkt in de wandelstraat een heuse motorbradderie aan de gang. ‘Kijk een oldtimer’, zegt een van ons. ‘Heb je nu over mij?, vraagt Rudi.’ Paul heeft een dipje, zit met blaren op z’n voeten. Gelukkig is het niet zo gek ver meer. We hebben 90km op de teller en moeten er vandaag 145 afleggen. Maritza bolt nu ook mee, sterk geadvizeerd door Luc Bommetje.

Ook nog 800 hoogtemeters. Maar die zijn niet te moeilijk. Kilometers van 2 tot 3 procent, in groep zetten we er vaart achter. Als het wat meer stijgt valt de groep uiteraard uit elkaar. De snelle jongens opnieuw vooraan, deze keer met Mark en Kenny erbij. Het is nu bloedheet op weg naar Ronda. Gelukkig zorgt Jef (met Willy in de wagen) af en toe voor koel water en cola. Samen met Mark en Kenny bollen we Ronda binnen, maar het is nog wat zoeken naar hotel Bon Benito. Zelfs over een spoorweg. ‘Gelukkig zijn er nog het spoor om ons op het goede spoor te zetten’, zegt Mark. Wat later zitten we aan de recupdrank van Sky. Zal het morgen helpen?

Paul komt een uurtje later ook binnen. Heeft de hele rit uitgereden. Chapeau. Diepe buiging. Ook voor Sabine trouwens die hier aardig fris meepeddelt. Sterk team.

Straks om 21u een barbecue. Dat belooft.