Het zou een recupritje worden, vertelde onze grote leider. 150km en iets meer dan 2.000 hoogtemeters. Dat het wat zou gaan regenen, zo heel de dag, tja, maar dat het op het einde ook zou gaan gieten in Oviedo, dat was toch niet zo evident. En dan hebben we het nog niet over de talloze neepjes.

Vandaag de verjaardag van Maritza die uiteraard overladen werd met zoenen van alle venten. 64 maar ze rijdt verdorie flink mee.  We vertrokken met lichte regen, meteen 100 hoogtemeters op de teller vanuit het hotel in San Vincente, maar ook een mooie slingerweg in het groen. Het lijkt hier net het regenwoud, zegt Paul Hermans, vandaag mijn compagnon de route samen met Hans. Halfweg een lekke band voor Mark die zich opvallend al twee dagen gedeisd houdt en nog geen trap teveel heeft gegeven. Die wacht wellicht tot overmorgen op de rit naar Santiago de Compostella. Frans neemt zoals steeds de kop. Enfin, zoals steeds, gisteren nam de Chris Lapauw 25km kop. Net daarvoor werd hij gespot bij de apotheker om de hoek… Of die pillen ook vandaag nog bijwerkten? Hij klopte iedereen bij de aankomst bij confeteria Las ‘Palmares’ in Colunga, na drie forse maar korte beklimmingen (uiteraard voor klimgeiten Chris NL en Bert). Chris LasPalmares was in de wolken en glunderde. Hans en ik hadden onderweg een robbertje uitgevochten, pikten nog Bjorn op, maar zonder winnaar.

Na de lunch kabbelt het lekker op en af, het is droog, tot we rond km 110 aan de lange klim ‘La Campa’ van zo’n 10 km beginnen. Alle duivels worden losgelaten. Ieder voor zich. Hans mee met de kopgroep. Paul brengt me nog even mee maar ik moet er onherroepelijk terug af. Pas na een korte afdeling haal ik Paul en Hans bij en met z’n drieën pakken we het ene ‘neepje’ na het andere. Ze blijven maar komen, die korte klimmetjes kosten krachten. We pikken onderweg routeplanner Kim op die alweer z’n terrein aan het afplassen was. Met z’n vieren verder. Op 10 km van het einde nog een klimmetje van 2km. We gaan bijna dood. Het water valt nu met bakken uit de hemel. Eens in Orviedo, vliegt Paul Van Gestel op z’n CKT ons voorbij, wat later gevolgd door Philip. Sterk! We laten hem niet gaan en samen fietsen we de parking van het hotel binnen en gaan we snel op zoek naar een warme douche. Het was vandaag gemiddeld 14 graden, vertelt Frederic. En morgen geven ze echt heel slecht weer op de moeilijkste rit van de week, richting Grandas de Salime. Dat belooft.