(Hollandse gastschrijver van de dag is Chris de Hollander, er was redelijk wat eindredactie nodig…) 

7h00 ontbijt. Geen Leo te bespeuren. 8h15 verzamelen. Nog steeds geen Leo. Rond middernacht was hij nochtans gespot in de bar. Zou dat de reden zijn…? Nee, nee. Zijn room-mate Frédéric was de schuldige. Die had een snipperdagje vandaag. Hij moest even terug naar Leuven voor een belangrijk familiefeest. Slechts 90km en dus maar geen wekker gezet…

Stipt op tijd vertrokken we uit Mons. De buienradar voorspelt dat we tussen de onweerswolken door rijden. Dat bleek te kloppen want op enkele spatjes na is het vrijwel de ganse dag droog gebleven.

Het was een 3^e dag met opnieuw 180+ kilometers. De vermoeidheid begint langzamerhand toe te slaan. Vandaag was het een klimdag met 2000 hoogtemeters, maar de dames hebben zich wederom kranig geweerd en het tempo was prima. Op 90km houdt Ria het voor bekeken. De knie wil niet meer mee. Christine gaat nog door. Uiteindelijk rijdt ze mee tot aan de lunch in Fumay. 106km!

De lunch stop was na een spectaculaire afdaling naar Fumay. In het lokale café speelt een stamgast om het kwartier op de Lotto. Winnen of verliezen speelt geen rol. Altijd prijs. Elk verlies wordt doorgespoeld met een nieuwe pint…

Mark zit al een tijdje “op hete kolen” en start mee voor de middagrit. Hij zit duidelijk nog niet in de routine. Maar na een 10-tal minuutjes zijn de banden opgepompt, is de bidon gevuld en kunnen we van start. Mark neemt resoluut de kop langs de Maas. We komen niet onder de 30 km/h. En missen kan ook al niet op het jaagpad… 😉

We reden vandaag veel kilometers in Frankrijk, weinig verschil te merken met de andere kant van de grens. Enkel dat de wegen er enigszins deftiger bij liggen. De foto spreekt boekdelen.

Voor de laatste glooiende 45km zet Chris de Hollander zich op kop en trekt ons pelotonnetje op een lijn. Gelukkig rijdt Michel lek. Even rust. Waarschijnlijk was het een protest van de fiets van Michel, die te leiden had gehad door zijn geweld op kop langs de Maas.  

Aangekomen in Hotel Cosy met uitzicht op het mooie Bouillon blijkt de Hollandse directheid van Chris niet compatibel met de Brasschaatse hoteleigenaar Wouter. Of was Chris nog wat chagrijnig omdat hij 100 meter voor het hotel besloot het asfalt te zoenen. Het uitzicht op Bouillon was te mooi om geen foto te maken…

Chris en Wouter wisselen wat woorden over de standplaats van de fiets, maar die mag uiteindelijk veilig in de garage van het vakantiehuis in de straat waar Chris en Mark slapen vannacht. Wereldvrede.

Na een tip van Chris doen enkele Ritsers nog een handwasje en drogen ze hun kledij in een handdoek. Daarna diner in het hotel “with a view”.