25 Mei, het was 5h30 als ik uit mijn bed spring. Gezonde stress voor het vertrek had de iPhone wekker overbodig genaakt. Een koffietje, nog even controleren of we niets hebben vergeten en “off we go”!
Op het Mie Broosplein staan Mark en Willy al te wachten, samen met hun beider wederhelften. Wie had dat durven denken, de Willie die op tijd is… 😉 Het moet de goede invloed van Sibylla zijn. Stipt 6h15 komt Taxi Paul aangereden en niet veel later is iedereen er, behalve…. Michel. Snelle Michel, zoals we hem noemen op de fiets is duidelijk minder gehaast met de auto. 
Er wordt gezellig gekakeld over de avonturen die ons te wachten staan. Een buurman die graag met open raam slaapt komt ons wijzen op het huisreglement. Maar nonkel Leo police vraagt naar zijn poltitie pasje en dient hem gezwift van antwoord. Gelukkig kan ik mij wat verschuilen onder mijn camouflage pet. Een kwartier te laat komt Michel met gierende banden aangereden. De NMBS krijgt de schuld. De overweg aan het station van Herentals deed overuren op dit uur van de ochtend.
Een vlotte taxi rit brengt ons goed op tijd in Zaventem. Daar was het een gezellig weerzien met de twee Lillenaars, Jan en Kris, de Mortsel-angels Luc en Maritza, Kenny, Rudi en Frédéric.

Behoudens een kleine discussie van Kim over het overgewicht van zijn zware reistas vol met gellekes en poeier verloopt de checkin vlekkeloos. Behalve voor Guy die door de Aer Lingus dame aan de checkin balie, ze had nog een slaapkop opstaan, op een andere vlucht vanuit Dublin wordt gezet. Na enkele telefoontjes is iedereen ingecheckt. Oef….! De eerste horde is genomen.

We arriveren met 20’ vertraging in Dublin en we hadden al een “short connection”, we moeten dus voort maken om onze vlucht naar San Francisco te halen. Het voordeel van via Dublin te gaan is dat je daar al de Amerikaanse douane pre-clearance kan/moet ondergaan. Het nadeel is dat dit tijd kost. Rudi loopt op kop (een voorbode van de koptrekker in de eerste ritten…?) maar wordt er uitgepikt voor een extra security check (ook een voorbode van wat gaat komen…?).

11 uur  en 10.000km later landen we in San Francisco, sommigen met een serieuse slaapkop. Door het raampje zie ik mijn gele reistas op een karretje laden. Oef. Maar niet iedereen heeft zoveel geluk. Michel en Guy hun bagage is blijven liggen in Dublin. Normaal komt ze morgen toe en wordt ze naar het hotel gebracht door Aer Lingus. Fingers crossed.

Onze huurwagen ophalen, een grote Van met 12 plaatsen en snel naar het hotel. Als iedereen gesettled is in zijn kamer wandelen we naar restaurant O Sole Mio waar ierdereen zich te goed doet aan een copieuze pasta maaltijd. Enkel Chris den hollander die ons ondertussen ook had vervoegd hield het bescheiden, hij had de nationale US-maaltijd al geproefd en vanmiddag een gigantische hamburger naar binnen gespeeld.

En ja, voor de liefhebbers was er ook nog een dame blanchke als toetje… 😉