(door Mark, eindredactie Hans)

Na 24u wakker te zijn werd er gisterenavond bij het diner in Restaurant ‘O Sole Mio´ al gegeeuwd dat het een lieve lust was. Voor de meesten was het daarna op de kamer een kwestie van seconden om in te slapen. Na een kort nacht, de jetlag speelt de eerste dag altijd mee, zat Luc en Maritza om 6h30 als eerste aan het ontbijt. De rest van onze “gang” druppelt al snel nadien de ontbijtzaal van El Rancho Inn binnen en doet zich tegoed aan een typisch Amerikaans ontbijt met eitjes, spek, worstjes, toost, oatmeal, yoghurt en bananen in overvloed.

Op de GSM van Chris pikken we ook nog snel even live de aankomst van de Giro mee. Hier is 8u in de ochtend, blijft toch raar, dat tijdsverschil.

Vandaag begint alles zo´n beetje in de plooi te vallen. Eerste goed nieuws van de dag: de vermiste reistassen zouden onderweg zijn..  Rond 8h30 belt Fred van Blacksheepadventures me op met het tweede: onze fietsen gaan er al zijn om 9h00, een uur vroeger dan gepland.

´De fietsen zijn er´ schreeuwt Willy, en inderdaad, de zwarte bus met trailer en 4 fietsen op de voorste bumper staat op de parking van het hotel. Aan boord: 16 spiksplinternieuwe Cannondales. Na wat gesleutel met pedalen en zadels worden deze bolides klaar gemaakt voor de strijd. Morgen begint eindelijk onze tocht!

Terwijl Leo met Frederic en Chris de proviand voor onderweg gaat aankopen houdt de rest zich bezig met het installeren van de Ultramobile-SIM-kaartjes en de Clipper-app voor de BART-trein naar het centrum. Waar is de tijd dat we het zonder smartphones moesten stellen.

´12u verzamelen voor vertrek naar SF´ rinkelt het California2023 WhatsApp-berichtje van Hans. Een rammelende wagon en 5,2 dollar armer brengt de BART-trein ons van Millbrae naar station Embarcadero, hartje toeristisch San Francisco. We wandelen tussen de imposante buildings en door China Town, en belanden in het tweede Italiaans restaurant op twee dagen. Alle pizza´s op de kaart moeten er aan geloven. Waar blijven de Amerikaanse hamburgers?Fisherman´s Wharf met de befaamde Pier 39 is het volgende doel. Een prachtig zicht op San Francisco Bay ontvouwt zich voor ons. Er wordt gretig gefilmd en foto´s genomen van de tientallen zeeleeuwen op de pontons en het eiland Alcatraz. In de verte zien we de Golden Gate Bridge, het eerste obstakel dat we morgen moeten trotseren.

Tijd voor een biertje, roept Rudi, en tussen pot en pint wordt er hevig gediscussieerd over hoeveel graden er overeenkomen met hellingspercentages. Slimme Ritsers.

Ondertussen kwam er ook het verlossende telefoontje van SFO-airport aan Michel, zijn achtergebleven reistas en die van Guy zijn onderweg en worden naar het hotel gebracht. “Ben toch pas gerust als ze heb”, zei Guy.

De Buena Vista Club die als diner-restaurant op de planning stond, bleek volgens Hans al wat van haar pluimen verloren te hebben. ´Ik weet nog een goed Irish eet-house´ riep Willy, en wijle weg. Enkelen lieten de Guinness van´t vat smaken en ja,  naast fish-and-chips kwamen natuurlijk de onvermijdelijke hamburgers op tafel. Er zullen er nog volgen, vrees ik.

De vrees van Guy bleek terecht, want toen we rond 9h30 terug in het hotel toekwamen was er nog geen spoor van enige bagage.