Vanochtend wakker geworden in de “fiets-speeltuin” van Bormio onder een stralende hemel. We waren wat laat aan het ontbijt precies. Een gulzige groep fietsers was ons voor geweest en had het buffet leeg geplunderd. Met een beetje geduld kwam er toch nog wat extra brood en beleg op tafel. Goed stapelen want we moeten de Stelvio op vandaag.

Om 10h vertrokken. Het was al warm en weinig wind. Zweten geblazen dus. De eerste kilometers volgden het plan om samen op’t gemak naar boven te rijden. Het duurde niet lang of Ann kreeg vleugels en bepaalde het tempo. Dan maar iedereen op eigen tempo naar boven. De oranje-fluo outfit van Ann was een mooi mikpunt om te volgen… Na 2h15 waren de Charel en Ann boven. Ik 200m later. 45 minuten later zagen we vanop ons zonnig terraske Ria en Leo toekomen. Allemaal moe en voldaan weer naar beneden. Een douchke, samen met Leo onze Stelvio rugzakjes ophalen want de rest van de Ritsers kondigden zich al aan via enkele smsjes. De bus Vlaanders en Hertals waren er snel. Bus Jan de Vos heeft een half uurke in Bormio rondgereden voor ze uiteindelijk het hotel hadden gevonden.

Dan een minder bericht van Michel, onze motard. Hij is gestrand in Imst met een kapotte remschoen. Wiel geblokkeerd en onherstelbaar. Vervangstukken kunnen ten vroegste woensdag in Imst toekomen. Niet goed dus. Plan B was snel gemaakt. Leo en Jef rijden morgen naar Imst en halen Michel op. De moto wordt naar Belgie gerepatrieerd en Michel kan alsnog de rit meemaken vanuit de volgwagen. Eind goed, al goed. Iedereen veilig in Bormio.

Na weer een lekker dineetje en enkele glazen wijn was iedereen om 10pm klaar voor de nest.

Morgen de Gavia en de Mortirolo voor de boeg. Al heb ik ooit afgezworen die laatste bult nooit meer te beklimmen….