Wie snel wil gaan, gaat alleen, wie ver wil gaan, gaat in groep. Dat Afrikaans spreekwoord hebben we vandaag duidelijk gemaakt met ruim 1.000km en 12.600 hoogtemeters, van Las Colinas naar Barcelona, zeven dagen lang, waarvan vandaag de finale. Maar de Ritsers indachtig is de laatste rit geen ‘cycle in the park’. Meteen klefferen naar het wondermooie Montserrat, meer dan 20km klimmen en 600 hoogtemeters.

Ik rij met Sus, Jan en Martiza in het midden van het pak. Hans ligt meteen ver achter. Zijn diesel slaagt niet aan…, maar vooral zijn SRAM-schakelsysteem geeft het op. Batterij plat. Maritza klimt zoals altijd gestaag maar stevig door. Het wordt een duel tussen ons beiden. In het klimmen is ze beter (lichtgewicht), gaat het maar een beetje bergop of zelfs bergaf ben ik beter (zwaargewicht). In de laatste afdaling pak ik haar en haalt ze me niet meer bij op de laatste helling (nuja, als je je moet afrekenen met een dame die 8 jaar ouder is, dan ben je toch ook een beetje een loser). Maritza is een straffe madam. Bij de toppers geeft Michel Raket de overwinning aan Charel die vandaag 59 wordt. Hipperdepip! Koen is derde.

Een lange bergaf langs een drukke baan, daarna gaat het op-en-af en is het even zoeken naar Leo voor de lunch. We zitten er lekker met nog zo’n 40km naar Barcelona, maar het is nog lang niet afgelopen. We moeten immers nog es zo’n 20km en bijna 600 meter overwinnen. Deze keer naar zowat het hoogste punt van Barca, Tibidabo, een mooie kerk met een lelijk pretpark. Willie zit met een kettingprobleem, Sus, Hans en Maritza gaan er vandoor. Het blijft harken op karakter. Net voor de laatste helling haal ik ze allen bij, maar dan volgt nog de muur van Hoei met percentages boven de 15 procent. Ik moet afhaken. Winnaar wordt Kim die daarmee zijn Poulidor-vignet afgooit, net voor Jo. Michel was in een genadige dag. Hij heeft alles gewoon gefilmd.

Barcelona is één rood licht, het is aanschuiven naar het centrum en het hotel alwaar Leo klaarstaat met de Cava (Cavia zegt ie zelf). Iedereen feliciteert iedereen, we zijn zo blij dat we het gehaald hebben. En wat een straffe madammen Maritza en Marleen die alles zonder problemen meegereden hebben. Het was een bijzonder sterk georganiseerd avontuur waarbij vooral Leo, Hans, Mark en parcoursbouwers Kim en Jo, en eigenlijk iedereen en in het bijzonder de Ritsers bedankt worden. Het was weer top!