De Cannibale is amper verteerd en de Ritsers zitten verdorie al helemaal opnieuw in vorm alsof het gisteren een snipperdagje was. Van Vaison naar Sault over de meesterlijke en prachtige Gorges de La Nesque. ‘Van deze kant wordt het alleen maar mooier,’ zegt Paul en gelijk heeft ie. Jammer van de wind en het gedurige klimmen. Gelukkig is sterke Frans bij ons. Samen met Paul neemt hij ons op sleeptouw tot het hoogste punt. Geweldig panorama.

In Sault nestelen we ons op een terrasje. Hans spant de kroon en bestelt Friet met steak haché en een berg ketchup, maar de meesten nemen een spaghetti bolognaise, zoals het hoort bij echte coureurs. Die nemen er nog een forse brok ijscrème bovenop. En wat er daar in zat wil ik wel es weten. Marc zet zich op kop en trekt de meute tegen 40 tot 47 per uur op gang. Het is zwoegen als de beesten. Hoe lang houdt ie het vol? Lang, veel te lang, volgens mijn spieren en dat van nog een pak anderen. Een schouderklopje is op zijn plaats. We zijn als een sneltrein op gang gezet voor de dikke 100km en 1600 hoogtemeters die ons opnieuw naar de Carpe Diem camping brengen. Eens terug drinken we er nog wat Grand Barons van onze 45-jarige copain Chris. Geraken die dan nooit op 😉