We vertrekken in de regen voor een ritje van zo’n 170km, maar het gaat dus naar het zuiden en daar is het duidelijk goed weer. Christof en Filip zijn ook van de partij en rijden hun maidenrit. Na een half uurtje kunnen we dan ook de regenjasjes uittrekken. Het is wel nog wat chaos want in Milaan zitten we wat te knoeien om de juiste weg te vinden naar Piomente. Maar na wat heen en weergedraai zitten we snor. Henk zet zich op kop en doet een ‘Franske’: hij bolt de hele tijd vooraan en zet er een strak tempo in van zo’n 37km/u. “Ben ik nu de enige die zweet als een rund?”, vraagt bakker Paul zich af?
Het wordt inderdaad warmer en we halen snel temperaturen van zo’n 26 graden. We rijden langs een grote baan waar we om de 200 meter een prostitué langs de kant zien. Schrijnend. Het is pas 10u30 en deze dames… Hoort het bij het leven, van oudsher? Ik hoop dat ze het beter krijgen in hun verdere leven.

Onze eerste break is aan een archeologische landbouwsite. Indrukwekkend hoe een plaatselijke arbeider? ons in een piepklein mini-wagentje voorbijbolt. Hier werken blijkbaar nog mensen. Maar onze begeleiders hebben een leuk cafeetje uit de vorige eeuw gevonden en het is gezellig toeven in de schaduw met broodjes kaas, ham, bananen en uiteraard de nodige saucisse d’Italia. “Je moest de ogen zien van de eigenares toen ik zei dat we hier met 20 coureurs zouden aankomen,” lacht Leo.

Even is er een breuk in de groep als Lange Jan zwaar doortrekt en we met z’n 6-en, inclusief Paul ‘in de juiste ontsnapping zitten’. Henk had blijkbaar een ander wiel nodig. In het plaatselijke dorpje roept Jan plotseling ‘dikke tetten’. Een plaatselijke deerne is inderdaad goed voorzien. Jan legt het vast op de camera op z’n helm. De schelm.
De laatste 20km zijn de mooiste, in heuvelachtig landschap, langs de ‘Strada de vino’. We zijn in Piemonte en beginnen aan een mooie lange klim van zo’n 5km. Niet iedereen is van plan om even door te trekken, maar Kenny legt de lat hoog en pakt een enkele fervente Ritsers mee naar boven. Een lange afdaling richting Terme di Acqui leidt ons naar het statige maar beetje vergane glorie Grand Hotel Nuove Terme. Een terrasje is verdiend.